Zapewne rodzice i terapeuci często zadają sobie pytanie dlaczego dzieci z autyzmem nie chętnie patrzą w oczy, wyraźnie nie dążą do interakcji tak z innymi dziećmi, jak i z dorosłymi. Wydaje się, że nie rozpoznają one emocji innych, nie są empatyczne, a ich twarze pozostają „blade” emocjonalnie. Szukając mózgowego podłoża obserwowanych deficytów, naukowcy zwracają uwagę na nietypową aktywność kilku obszarów mózgu. Jednym z nich górna bruzda skroniowa, której funkcja odnosi się do percepcji ruchu biologicznego tj. ruchu organizmów żywych. Przyjmuje się, że jednym z powodów, dla których osoby autystyczne mają trudność z interakcjami społecznymi, jest ich ograniczona zdolność do odczytywania społecznie znaczących działań biologicznych, takich jak np. wyciągnięcie ręki na powitanie.
Podczas webinarium przedstawione zostały wyniki badań neuroobrazowych, w których zweryfikowano aktywność mózgową w obszarach klasycznie wiązanych z percepcją twarzy, emocji, empatii oraz Teorii Umysłu (ang. Theory of Mind).
-
dr hab. Krystyna RymarczykPsycholog ze specjalizacją w zakresie neuropsychologii, adiunkt w Katedrze Psychologii Poznawczej i Behawioralnej Wydziału Psychologii Uniwersytetu SWPS. Przez lata pracowała także w Pracowni Psychofizjologii w Instytucie Biologii Doświadczalnej PAN w Warszawie, gdzie otrzymała Srebrny Medal nadany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Obecnie prowadzi zajęcia na studiach magisterskich i podyplomowych z zakresu neuropsychologii klinicznej, neuronauki oraz neurologopedii. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół zagadnienia mózgowej organizacji procesów emocjonalnych oraz empatii. Interesuje się także neurobiologicznym podłożem rozwoju człowieka, zaburzeniami w rozwoju oraz mechanizmami plastyczności mózgu i tej tematyce także poświęca swoje publikacje Jest autorką wielu wystąpień konferencyjnych i popularnonaukowych. Organizowała konferencje naukowe oraz wydarzenia popularnonaukowe. Wielokrotnie otrzymała nagrody za wysoką jakość prowadzonych zajęć dydaktycznych oraz znaczącą efektywności pracy naukowej.